Chalcedoon En Innerlijke Rust

Maar dat is het niet. Van de zeven Noachtische wetten – wetten voor de mensheid – zijn er zes verboden en één een gebod. Dat gebod: Stel rechtvaardige rechtbanken in (De geschiedenis van fossielen). De zeven Noachtische wetten staan niet als zodanig in Tanach, maar zijn door de rabbijnen uitgewerkt. Het gebod om rechtvaardige rechtbanken in te stellen getuigt van het diepe inzicht dat maatschappelijk samen leven niet mogelijk is zonder recht, rechtspraak, gerechtigheid

Er moet een instantie zijn die garandeert dat contracten worden nageleefd en waar consequenties kunnen worden gekoppeld aan contractbreuk. Er moet een instantie zijn die voorkomt dat mensen het recht in eigen hand nemen en gewelddadig worden. Er moet een instantie zijn waar grieven worden gehoord en zonder belang tussen partijen kan worden bemiddeld.

Iedereen die een beetje nadenkt, begrijpt dit (Bergkristal en waterprogrammering). En schikt zich naar de wetten die de gemeenschap (al dan niet onder dwang van een heerser) tot de hare heeft gemaakt. Maar dat is nog iets anders dan vervuld zijn van vreugde over een wetgeving. De redelijkheid van wetgeving is iets anders dan urenlang dansen met de Tora

Op zijn manier bereidt Soekot, Loofhuttenfeest, ons voor op de noodzaak van het huwelijk met de Eeuwige en de ketoeba, die het uitgangspunt vormt voor de joodse wetgeving. Immers, de loofhut maakt concreet hoe tochtig het bestaan kan zijn, hoe kil, hoe onbeschut. Edelstenen en engelenenergie. We versieren de loofhut zo goed en zo kwaad als het kan, zoals we de breekbaarheid van het leven zo goed en zo kwaad als het kan afdekken met een laagje beschaving die we de magie van de onkwetsbaarheid toedichten

De Tora maakt ons daadwerkelijk minder kwetsbaar voor de slagen van het leven. En ik schrijf dat zonder de verschrikkingen die ons volk heeft meegemaakt te ontkennen. De Tora en de wetgeving die daaruit voortvloeit geeft ons een ongekende kracht, in weerwil van alles. Kijk maar hoe het joodse volk uit zijn as is herrezen.

Blauwe Kwarts

Kijk maar hoe velen af al pi cheen, ondanks alles een betekenisvol leven hebben opgebouwd. Fossielen in de mythologie. Met Soekot en Simchat Tora neemt de Alomtegenwoordige ons bij de hand en zegt: ‘Jij bent mijn geliefde, van nu tot in eeuwigheid, Ik woon bij jou en met jou’, en danst met ons door het b/Bestaan

Op een groot plein midden in de stad staat het Fridericianum. De helende kracht van barnsteen. Het museum, dat huist in een enorm neo-classisistisch gebouw, lijkt de saaiheid te hebben uitgevonden. Maar juist daar is een nieuwe, oude wereld te vinden. Bess, in 1911 in het Texaanse stadje Bay City geboren, was een outlier, een buitenstaander die in geen enkel hok past

Na een periode waarin Bess figuratief schilderde, werden de beelden die hij zag tussen waken en slapen zijn onderwerp. Unieke, persoonlijke beelden die niet te duiden zijn, zelfs niet als het de zon, een hek, schapen, een eenhoorn betreft. Want het hele beeld van deze schilderijen verwijst naar een andere wereld.

De wereld van de sjamanen. De wereld van een andere laag van het bewustzijn (Edelstenen en edele metalen). Bess’ schilderijen hebben een klein formaat, zijn intiem, direct en toch vol van mysterie. Het loont de moeite om het artikel te lezen over Bess, dat Michael Ennis schreef in 1982. Daarin vertelt deze over zijn jeugd, het geïsoleerde leven in een hut op een verlaten stukje land, als de visser waarmee hij een karige boterham verdiende, als de stadsexcentriek, als de kunstenaar die ondanks alles furore maakte als iemand die van jongs af aan vreemde beelden zag en visioenen had

Op de stoel naast zijn bed zat een tijger, op een stoel bij de tafel een leeuw. De visioenen bleven zijn hele leven komen. Op latere leeftijd werd hij gediagnosticeerd als schizofreen (Super Seven). Het is maar de vraag of dat terecht is. In 1941, in het leger, werd hij in elkaar geslagen, omdat de andere soldaten dachten dat hij gay was

Versteend Hout

De reden om voor de Chidushim over hem te schrijven is dat hij was geobsedeerd door wat nu gender genoemd zou worden. Zijn vrienden dachten dat hij latent gay was, maar dat ontkende hij bij hoog en bij laag. Hij vond dat hij man en vrouw was. Hij beschreef zichzelf als bestaande uit twee persoonlijkheden.

En ook „hulpeloos bij de aanpassing aan de maatschappij. Het is kunstzinnig-sensitief-introspectief en zou liever huilen of klagen over de tekortkomingen van de mens dan vechten (Chalcedoon en innerlijke rust). (…) Deze persoonlijkheid is, zo heb ik ontdekt, feitelijk enigszins vrouwelijk.” Zijn zoektocht in antropologie, mystiek, seksuologische teksten, oude legenden, tribale kunst en wat al niet gaven hem de overtuiging dat het mannelijke en vrouwelijke in één persoon bij elkaar gebracht moesten worden

In zijn onderzoek stuitte hij op een operatie die deze non-binaire toestand teweeg moest brengen: niet de gebruikelijke besnijdenis, maar het openen van de penis, in de lengte, aan de onderkant. Toen hij geen arts bereid vond om dat voor hem te doen, deed hij het bij zichzelf. Hij bloedde bijna dood, maar bleef dankzij de zorg van vrienden in leven.

De logica is duidelijk - De werking van chrysocolla. Het materiaal over mystieke beelden, gedachtegoed, ervaringen kan sterk ontregelend zijn voor iemand die nog niet in het leven is geworteld. Eerst kinderen en kleinkinderen krijgen, eerst je brood kunnen verdienen, eerst een plek in de kehilla verwerven. Dan pas naar hogere en lagere sferen. Sommigen, zoals rabbijn Abby Stein, gaan toch de joods-mystieke teksten bestuderen

Aventurijn En Geluk In Het Dagelijks Leven

Die bestudering was de eerste stap op weg uit het gelovige denken, uit de ultra-orthodoxie, en naar een transgender bestaan - chalcedoon. Net als Forrest Bess vond Abby Stein beschrijvingen van haar identiteit die haaks stonden op wat haar werd verteld, maar precies weergaven hoe zij zich voelde en zag. Stein werd geboren toen Bess al een paar decennia dood was

Een goddelijke wereld? Ja, een goddelijke wereld. Mijn coronahaar zit in de weg. Het hangt in slierten voor mijn gezicht, zodat ik niet goed kan zien. De rest is alleen in bedwang te houden met klemmen van allerlei soort. Heel af en toe ziet ‘mijn kop op de zoomtv’ er okay uit, maar de meeste tijd denk ook ik: Doe er wat aan! Maar hoe vreselijk ook, ik wil niet naar een kapper, want ik wil lang haar.

Een geliefde gaf me ooit een boodschap mee: „Zeg tegen die klootzak, dat als hij het kort knipt, ik hem in elkaar kom slaan.” Klem tussen twee bijtende honden, heet dat. Met mijn haar zit ik in een overgangsperiode, dankzij het virus dat zijn eigen vrolijke stekeltjeskapsel heeft. Kristallen en spirituele bescherming. Lang haar staat oudere vrouwen meestal niet

Maar de hulpeloosheid die me overvalt als ik in de spiegel kijk ‘the day after’, als de kapper me weer heeft verzekerd dat „het echt niet kort is”, terwijl ik weet dat het twee weken kost voordat ik vind dat het goed zit - dat wil ik niet meer. Mijn coronahaar is de perfecte metafoor voor de wereld zoals hij zich nu aan mij voordoet.

Rhodochrosiet

De gegevens waarover ik beschik zijn niet genoeg om te begrijpen wat er echt gebeurt. Kristallen en spirituele bescherming. De ‘slierten’ – misinformatie, verzonnen informatie, gelogen informatie, gebrekkige informatie – belemmeren een completer beeld. Welke politieke krachten spelen locaal, nationaal, internationaal daadwerkelijk een rol in de grotere en kleinere machtspelen? De beelden lijken duidelijk genoeg, iedereen neemt ze voor waar aan en laat zijn handelen erdoor bepalen

‘Laat je niet door beelden misleiden’, schreeuwt het tweede van de Tien Geboden ons onophoudelijk in het oor - Zonnesteen. ‘Wat je ziet op je eigen telefoonschermpje of de schermpjes van die duizenden anderen, klopt niet. Denk na, wacht tot de context breder wordt, de diepere lagen zichtbaar worden, het geheel logischer wordt, onlogischer wordt, gecompliceerder wordt,’ zegt het Tweede Gebod

Ondertussen zitten we gevangen in beperkende maatregelen die in mijn ogen onzinnig zijn (alle beperkingen buiten) – de klemmen in mijn haar (Howliet). Terwijl in mijn ogen wel zinnige maatregelen niet worden genomen – de benodigde speldjes die altijd zoek raken. Hebben degenen die zich aan de maatregelen houden, gelijk; wijs als zij zijn om in geval van twijfel te accepteren dat er domweg te weinig bekend is om een eigen weg te gaan? Of schatten juist de stuursen, de ongezeggenlijken, degenen die het zebrapad oversteken bij rood licht als er geen verkeer te zien is, de situatie goed in? En dan de twijfel over de lengte: moet het kort – politiek links – of lang – politiek rechts worden? Het ligt het meest voor de hand dat ik tot mijn dood als een biljartbal over het politieke laken word gestoten, knallend tegen de banden van de politieke biljarttafel: links, rechts, niet-links, niet-rechts

(Voor snooker-kampioenschappen ben ik menig nacht opgebleven om te zien wie zou winnen: Steve Davis, John Higgins, Jimmy White of Mark Williams. Mijn favoriet was Ronnie O’Sullivan, omdat hij zo snel was. Maar ik heb ook met open mond gekeken naar Stephen Hendry, die won ondanks een gebroken been dat nog niet in het gips zat).

Maar er vallen geen doden en de overzichtelijkheid van snooker is als balsem voor mijn ziel. Alle ballen verdwijnen, alle ballen komen weer terug, alle ballen verdwijnen, alle ballen komen weer terug (Het verzamelen van edelstenen). Mechajé hametiem, de Eeuwige doet de doden weer leven. Hoe doet de Eeuwige dat? Ik zou zeggen: zoek de pockets op Gods snookertafel

Edelstenen In De Mythologie

Ben ik joodser geworden in de loop van mijn leven? Ik heb het me nooit afgevraagd en ik heb niemand die vraag ooit horen stellen. Maar Sjawoe’ot en een aantal gesprekken met deze en gene bracht deze vraag naar de oppervlakte. Het antwoord is een ondubbelzinnig ‘Nee’. Als heel jong kind – vijf, zes jaar oud – had ik een gesprek met mijn moeder over goed en kwaad.

Daarvan was ik toen al overtuigd en dat zei ik haar ook onomwonden. „Dat is de joodse manier van denken daarover,” zei mijn moeder. Zes jaar oud wist ik ook van de zes miljoen. Fossielen als symbolen van oneindigheid. En handelde daarnaar. Mijn pianolerares maakte een antisemitische opmerking. In het voorbijgaan, zeg ik erbij. Ik ging naar huis, vroeg aan mijn ouders of het een antisemitische opmerking was, kreeg dat bevestigd, en besloot nooit meer naar deze lerares terug te gaan

Maar dat wist ik toen nog niet. Maar zelfs als ik het wel had geweten, geen haar op mijn hoofd zou erover gedacht hebben om weer op les te gaan bij haar. Compassie moest ik nog leren. Tot mijn 24ste was er alleen maar Sjoa. En de impliciete joodse opvoeding: het losse kasjroet-regime van mijn moeder (eieren inspecteren op bloed; geen melk en vlees samen; geen treife vlees; een uur wachten met melk na vlees; matzes met Pesach).

Geen Sjabbes-kaarsen, geen berachot voor de kinderen, een beetje Sjabbes, maar niet veel. Wel bat mitswa, op zondagmiddag, maar slechts een enkele joodse les, want die waren te saai. Dus mijn joodse identiteit was toch vooral ‘Sjoa’, een heel klein beetje Israël en die twee Hoge Feestdagen. Op mijn 24ste kwam daar het daadwerkelijk bestaande Israël bij.

Vanadeniet

Alhoewel, wat is dat eigenlijk ‘joods leven’? Ik zou beter kunnen zeggen: van Jodendom als religie, als cultuur, als beschaving, als geschiedenis met duizend aspecten, als een levende joodse wereld, wist ik niets (Edelstenen in oude beschavingen). Zoals ik onlangs in het NIW schreef: dat Choemasj het Hebreeuwse woord voor de Tora (Vijf Boeken van Mozes) was, wist ik niet

Sjoelchan Aroech? Geen idee. Ik was wel in 1975 een blauwe maandag in een meisjesjesjiewe geweest, maar daar na drie dagen gevlucht toen ik zag dat de meiden die er al drie maanden waren, rondliepen in hobbezakken en dikke kousen. Ik had als vrijgevochten feministe niet meer nodig dan dat, om te zien dat ze zich vrijwillig aan betutteling dan wel onderdrukking onderwierpen en maakte dat ik weg kwam.

Toen ik vijf jaar later bij het NIW ging werken, wist ik dus niets. Maar was ik er minder joods om? Nee. In augustus word ik zeventig - Turkoois als talisman. Met alle kennis die ik in die veertig jaar heb verworven sinds ik bij het NIW naar binnen stapte, ben ik niet joodser dan toen ik vijf was, of twaalf, of 24, of 29